Mijn dromen zijn minstens even echt als mijn wakkere leven, zo niet echter. Ik beleef heel intense dingen, soms als mezelf, soms als een personage in een film. Een droom-film. Ik heb herinneringen aan momenten uit dromen, net zoals ik me speciale, echte momenten herinner. Het gebeurt ook vaak dat iets in mijn wakkere leven een herinnering aan een droom oproept. Het is moeilijk om erover te praten, want wat mijn onderbewustzijn soms creëert aan beelden is niet altijd even duidelijk en bovendien ook niet altijd om trots op te zijn.
Ik droomde over witte-boord-kannibalen, gevilde lijken die als stenen in een veld verspreid liggen, vleesetende maar ontroerend mooie reuzekwallen, heksenprocessen en -verbrandingen, tochten door vijandelijk gebied met het gewicht van de wapenrusting en mondvoorraad, bruggen die desintegreren net terwijl we erover rijden, een hotel zonder toilet net wanneer ik dringend moet...
Maar het kan ook zalig zijn. Ik vloog al heel wat af en word er steeds beter in, had een gesprek met de sprookjesverteller, maakte kennis met mezelf als vijfjarig meisje, bezocht stranden in onmogelijke oorden, had avontuurtjes met magische minnaars...
De beste dromen zijn de lucide. Het besef dat ik droom en zelf kan bepalen waar ik naartoe ga en wat ik doe is denk ik de beste hobby ooit. Beter dan playstation, gezonder dan trippen.
Sinds ik P.V. neem zijn de dagelijkse dutjes min of meer verleden tijd dus het dromen beperkt zich nu tot 's nachts. De meeste lucide dromen kwamen jammer genoeg wel overdag. Het zou wat te ver gaan om te beweren dat ik die middagdutjes mis. Ik besef wel dat mijn wakkere leven aandacht en inspanning verdient. Het is mijn plicht om mijn potentieel in mijn wakkere leven te benutten, maar met het excessieve slapen van de laatste jaren schoot mijn ambitie om dingen te verwezenlijken er soms wat bij in. Ik had soms meer zin om me in een droom te verliezen dan om mijn dromen hier en nu te realiseren: het waarmaken van een droom is ook wat moeilijker dan gewoon je ogen sluiten en wachten op Morpheus.
Jonathan Franzen beschrijft Slaap in 'The Corrections' als een goeie minnaar. Dat klopt, net zoals een minnaar een ontsnapping biedt aan de sleur van het het gehuwde leven, is dromen de ultieme ontsnapping aan de realiteit. Reisbureaus en brochures mogen dan ook de meest exotische reisbestemmingen adverteren: geen verre reis kan tippen aan de wondere wereld van de sluimer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten